3 April 2012 - Selasa
Hari yang ditunggu-tunggu telah tiba. Awal pagi mak dah sampai untuk bantu Ibu mandi dan bersiap-siap sebelum pergi operate. Haruslah wangi-wangi dulu kan. Tapi perut lapar.. Masuk air pun terasa lapar sangat-sangat. Ye laaa... air tu untuk tenaga je bukan untuk kenyang.
Dah siap-siap, orang letak makanan kat meja. Wah... boleh makan ke ni? Tak lama lepas tu nurse cakap, oh.. patient ni kena puasa. Breakfast tu kena ambil balik. Kecewa... Ibu tanya doktor, air pun saya tak boleh minum ke? Doktor said "YES, TAK BOLEH". Kecewa sekali lagi. Padahal malam tadi tiap kali muntah je minum air. hahaha Sorry la doktor... lepas muntah saya kena minum. Dahaga sangat tau.
Dalam pukul 10.30am, nurse bagitahu Ibu dah boleh pergi operation theater. Siap-siap pakai baju bedah, then makan ubat bius. Ibu ambil kesempatan minum banyak-banyak. Tapi terkantoi dengan nurse la pulak. huhu Kemudian nurse sorong katil bawak Ibu pergi bilik operation. Berdebar sangat masa tu. Tapi Ayah ada sama ikut Ibu. Kiranya ada la juga semangat untuk Ibu bila tengok muka Ayah dengan parents. Ayah boleh ikut setengah jalan je. Dorang kena tunggu kat luar. Ibu dah masuk bilik bedah, Ibu tengok ada doktor Natasha dengan pembantu-pembantunya sedang bersiap-siap. Dalam masa yang masa, doktor bius bagi arahan kat Ibu untuk hidu ubat ni. Dalam masa tengah hidu tu Ibu dah makin layu, dan layu dan teeetttttttttttt..... (tak sedar apa-apa dah)
Menurut kata Ayah, dalam pukul 2pm Ibu dah keluar bilik bedah. Dah selesai bedah. Tapi kena tahan dekat bilik ICU sebab keadaan Ibu belum stabil lagi. Dalam pukul 6pm baru Ibu ditolak masuk ward balik. Tapi masa tu Ibu tak sedar lagi. Ibu tahu ramai family Ibu datang melawat. Sayangnya Ibu tak boleh bukak mata. Terasa berat sangat kelopak mata ni. Dah pukul 7pm baru Ibu boleh bukak mata. Tinggal Ayah sorang je. Tu pun dia nak balik rumah dah. Ibu bagitahu kalau rasa sakit atau perlukan bantuan, tekan je butang ni. Ibu dapat dengar tu je. Pastu Ayah balik, Ibu sambung tidur balik. Saaaammmmpai la esok.
* Untuk Hubby, Hunny kesian kat Hubby kena tunggu Hunny lama. Sorry Dear...
* Untuk anak-anak Ibu, Ibu buat semua ni untuk dapatkan anak-anak Ibu. Ibu sanggup berkorban demi anak-anak Ibu.
~Ibu~
No comments:
Post a Comment